Bevolking en taal

Cuba heeft een totale bevolking van ongeveer 11 miljoen mensen. Ondanks verschillende invloedsfactoren zoals geboortecijfer, sterftecijfer en migratie, is het totale aantal Cubanen sinds 2000 relatief stabiel gebleven. Een van de laagste migratiecijfers ter wereld en het lage geboortecijfer van 1,4 geboortes per vrouw dragen bij aan deze stabiele bevolkingsgroei, vooral in vergelijking met de hele Latijns-Amerikaanse en Caribische regio, die een geboortecijfer van 1,9 geboortes per vrouw heeft. Ongeveer 77% van de Cubaanse bevolking woont in stedelijke gebieden, terwijl 23% op het platteland woont. Havana, de hoofdstad, heeft ongeveer 2,1 miljoen inwoners en is het belangrijkste stedelijke centrum van het land. Santiago de Cuba, met ongeveer 500.000 inwoners, en Camagüey, met ongeveer 300.000 inwoners, zijn ook belangrijke steden en spelen een centrale rol op economisch, cultureel en politiek gebied.

De bevolking van Cuba is multi-etnisch en weerspiegelt de complexe koloniale oorsprong. Ongeveer 65% van de Cubanen omschrijft zichzelf als blank, 10% als zwart en de resterende 25% als mensen van gemengde etnische afkomst. De regionale verschillen zijn bijzonder opvallend: In de westelijke regio's van Cuba is het aandeel blanken 70-80%, terwijl het in de oostelijke regio's slechts rond de 25% ligt.

De leeftijdsopbouw van Cuba laat een interessante verdeling van de bevolking zien. Een aanzienlijk deel van de bevolking bestaat uit oudere mensen, wat komt door het lage geboortecijfer en de hoge levensverwachting. Ongeveer 20% van de Cubanen is ouder dan 60 jaar, terwijl slechts ongeveer 16% van de bevolking jonger is dan 15 jaar. Deze demografische ontwikkeling stelt het land voor uitdagingen, vooral op het gebied van zorg en ondersteuning voor de oudere bevolking.

Met ongeveer 79 jaar is de gemiddelde levensverwachting in Cuba een van de hoogste in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Dit is het resultaat van het goed ontwikkelde gezondheidszorgsysteem, dat bekend staat om zijn uitgebreide en gratis medische zorg. De Cubaanse gezondheidszorg legt veel nadruk op preventie en eerstelijnsgezondheidszorg, wat resulteert in lage kindersterftecijfers en een hoge algemene gezondheid van de bevolking.

De Cubaanse economie is divers, waarbij de belangrijkste sectoren landbouw, industrie en diensten een belangrijke rol spelen. Landbouw, inclusief suikerriet- en tabaksteelt, blijft belangrijk, vooral voor de plattelandsbevolking, hoewel het belang ervan is afgenomen. De industrie richt zich op de productie van rum, tabaksproducten en nikkel en biedt werkgelegenheid in stedelijke gebieden. Vooral de dienstensector, met name het toerisme, is sterk gegroeid en creëert veel werkgelegenheid, waardoor de levenskwaliteit van veel Cubanen is verbeterd.

Een ander belangrijk aspect van de Cubaanse economie is het traditioneel lage werkloosheidscijfer, dat vaak onder de 3% ligt. Dit komt door de door de staat gecontroleerde economie en het volledige werkgelegenheidsbeleid. De recente economische openstelling en de groeiende particuliere sector bieden nieuwe kansen op werk en dragen bij aan de stabiliteit van het werkloosheidscijfer. Door initiatieven voor het creëren van banen in de particuliere sector te ondersteunen, draagt de overheid bij aan de economische zekerheid en sociale stabiliteit van de bevolking.

Het opleidingsniveau van de Cubaanse bevolking is naar regionale maatstaven erg hoog. Cuba heeft een alfabetiseringsgraad van meer dan 99%, een van de hoogste ter wereld. De overheid hecht veel belang aan onderwijs en dat zie je terug in de goed opgeleide bevolking. Het Cubaanse schoolsysteem is sterk gereguleerd door de staat en biedt gratis onderwijs van basisschool tot universiteit. Scholing is verplicht tot 16 jaar en de meeste studenten gaan naar een middelbare school of een technische opleiding. Cuba heeft talloze universiteiten en hogescholen die een breed scala aan opleidingen aanbieden. Het land staat vooral bekend om zijn medische opleidingen, die internationaal erkend worden.

Cubaans Spaans, vaak "Cubano" genoemd, heeft speciale kenmerken wat betreft uitspraak, woordenschat en grammatica. Een van de meest opvallende kenmerken is het weglaten van de "s" aan het einde van lettergrepen, wat leidt tot een zachte en vloeiende uitspraak. Daarnaast zijn veel woorden en uitdrukkingen in Cuba uniek of hebben ze een andere betekenis dan in andere Spaanssprekende landen.

De Afrikaanse invloed, die teruggaat tot de geschiedenis van Afrikaanse slaven op het eiland, heeft ook zijn stempel gedrukt op het Cubaans Spaans. Sommige woorden en zinnen zijn afkomstig uit Afrikaanse talen en hebben hun weg gevonden naar het dagelijks spraakgebruik.

Naast Spaans zijn er ook invloeden van andere talen in Cuba. Chinees wordt gesproken in kleine gemeenschappen die bewoond worden door afstammelingen van Chinese immigranten. Engels wordt ook steeds belangrijker door het groeiende toerisme en wereldwijde netwerken, vooral in stedelijke en toeristische gebieden.